Sommige sprookjes hebben een treurig einde, zoniet het sprookje van Rupsje Nooitgenoeg die een burn out kreeg. Lees snel verder!
‘Rupsje Nooitgenoeg was een ijverig bijtje. Ach nee; een ijverig rupsje natuurlijk. Rupsje Nooitgenoeg was heèl netjes opgevoed. “je mag nooit opgeven”, “je mag de vuile was niet buiten hangen”, “je staat er altijd alleen voor”, “Kanikniet ligt op het kerkhof en Wilniet ligt ernaast”, zeiden zijn ouders altijd, overigens met de beste bedoelingen. Rupsjes ouders deden ook maar wat.
En zo gebeurde het dat Rupsje Nooitgenoeg al van jongsafaan zijn uiterste best deed. Rupsje wilde beter, slimmer, sneller, grappiger, stoerder dan àlle andere rupsjes zijn. Hij wilde hoger in de boom klimmen dan wèlk rupsje dan ook. Hij gaf nooit op ook al had hij blessures, was hij ziek of te druk. Rupsje nooitgenoeg vroeg nooit om hulp; hij had dat domweg niet geleerd. Hulp vragen was voor watjes, in de ogen van Rupsje….en zijn ouders!
Met welke overtuigingen ben jij opgegroeid?
Ook zou Rupsje nooit aan zijn vriendjes of vriendinnetjes vertellen hoe het werkelijk met hem ging. Hij mocht toch niet de vuile was buiten hangen? En zo zweeg Rupsje later zijn traumatische ervaring, (hoe zijn moeder uit de boom was gevallen; hartstikke dood), zijn verdriet overvanallesennogwat en zo nog vèèèl meer. Rupsje voelde zich hoe langer hoe eenzamer en moeier. En helemaal toen de meester zei: “zeur niet zo, je bent geen slachtoffer”, toen wist Rupsje het zeker: je praat nooit maar dan ook nooit over iets wat heel erg voor je is want dan ben je een slappeling. En dat wilde Rupsje niet zijn. Ooooh nee!
Hou jij ook 10 bordjes hoog?
En zo groeide Rupsje groter, hij leerde superveel in zijn leven. En, omdat hij vond dat hij alles maar moest kunnen, dèèd hij ook alles. Hij zei nooit eens NEE. Dat woord kende Rupsje geeneens. En hij nam ook nooit rust. Daarom vroegen de andere dieren vanalles aan hem; Rupsje zei toch nooit NEE en hij deed het ook nog eens heel goed. Wat Rupsje deed was meer, sneller, zorgvuldiger dan er van hem verwacht werd. Rupsje kon zelfs anticiperen! Jaja, het was nog niet door iemand gevraagd of Rupsje had het al gedaan. Hij was er nog trots op ook.
Tot op een dag Rupsje Nooitgenoeg omviel. Zo van de ene op de andere dag. Daar lag hij. Op de grond. OPgebrand, BURN OUT. Hij kon niet meer in de boom klimmen en lustte geeneens geen groene blaadjes meer. Alle rupsjes verzamelden zich om hem heen. Hoe kan dat nou Rupsje; we hebben niks gemerkt? Nee, allicht niet, dacht Rupsje.
Voel jij dat het roer NU om moet?
Rupsje kreeg opeens een ingeving! Hij zei tegen zichzelf: “Rupsje, je moet veranderen. Het kan zo niet langer doorgaan. Je gaat maar eens rust nemen en een leuk klein yogamatje kopen. Een rode.” En zo geschiedde; Rupsje rolde iedere morgen onder de groene boom zijn rode yoga matje uit. Hij deed zonnegroeten en ontdekte deugden. Hij had er nog nooit van gehoord, van deugden. Maar ze deden iets met hem. Ze raakten zijn hartje en zijn ziel. Alsof hij weer begon te leven. Hij werd liever voor zichzelf en niet meer zo streng. Hij ging de dingen doen die hij zèlf leuk vond. Die Rupsje vreugde gaven. Langzaam, heeeel langzaam maar zeker werd Rupsje beter. Hij was ondertussen superlenig. “Maar daar ging het niet om”, zei hij tegen zichzelf.
Rupsje leerde zelfcompassie
Nee, waar het om ging was dat Rupsje door de yoga en de deugden leerde om goed voor zichzelf te zorgen. Hij leerde zijn grenzen stellen, de juiste keuzes te maken, prioriteiten stellen. Rupsje leerde weer goed slapen, leerde anders naar zijn gedachten kijken. Rupsje ging ook mediteren. En al snel deden zijn vriendjes mee; onder de boom. Rupsje leerde gevarieerder eten. Niet alleen maar de groene bladjes, maar ook de rode, de gele en de oranje. Rupsje leerde ook nog eens op tijd rust te nemen. En zo herstelde Rupsje van zijn burn out. Rupsje leerde voorrang te geven aan zijn grootste passie. Raad eens?
En weet je wat zo mooi is? Rupsje leerde dat hij niet vanalles hoefde. Nee, Rupsje was GENOEG. Rupsje was goed zoals hij was. Tegenwoordig heet Rupsje Genoeg.
En natuurlijk gaat dit sprookje verder….van hoe Rupsje Genoeg een wonderschone vlinder werd. Maar daarover volgende week meer…….nu is het genoeg.
Rupsje is tevreden
Hij heet nu Rupsje Genoeg!
Laat een bericht achter