Mijn dochter is inmiddels een prachtige puber maar ik denk nog vaak aan haar toen zij als peuter krijsend in de plaatselijke supermarkt op de vloer lag. Hysterisch als een wilde kat. Er viel geen land mee te bezeilen; althans dat vond ik. Ten einde raad ging ik maar naar een orthopedagoge. Mijn man en ik gingen er samen naar toe en wij bespraken het grote probleem met onze kleine dochter. “Lisette”,zei de wijze mevrouw, “als jij kalm blijft zal haar woede afnemen en keert de rust terug; probeer het maar komende week”.
Tegen mijn man geen woord of advies. Ik voelde mij belazerd. Moest ik daar nou voor naar een orthopedagoge?
Had ik het als moeder weer gedaan?
Maar afijn; thuiskomend ging ik haar bemoedigende woorden verwerken. En inderdaad de orthopedagoge had gelijk. In die tijd was ik een gestresste kip die, met nog een kleine zoon, een veeleisende baan, een hardwerkende man, 10 chinabone bordjes draaiende wilde houden. Geen wonder dat mijn lieve peuter op de grond ging liggen krijsen om mijn aandacht! Ik had niets meer te verliezen dus besloot heel mijn agenda te schonen en kalm te worden voor haar. Het had effect! Mijn kalmte en rust brachten een relaxte sfeer in huis terug en mijn dochter ontspande langzaam maar zeker en de hysterische buien ebden weg….Daardoor raakte ik ook minder gestresst (en mijn man ook); want zo’n temperamentvolle peuter is nogal een dingetje kan ik je vertellen.
En ik zag hoe wij effect hadden op elkaar
Dat mijn dochter mijn spiegel was
Hoe drukker ik was, hoe huileriger en drammeriger mijn peuterdochter. Als ik kalm en ontspannen was, ontspande zij ook, was ze vrolijk en kwamen we tot elkaar. Ik zie steeds meer en meer dat wij in het leven elkaars spiegel zijn. Dat wat je uitstraalt krijg je terug. Dat wat je waardeert in de ander zijn vaak jouw eigen deugden, jouw zielskwaliteiten. Daar waar je je aan ergert bij de ander of door wordt geraakt, zijn vaak je ontwikkelpunten.
Wat jij ziet in de ander
is de spiegel waarin je zelf kijkt
Spiegelen heeft meer betekenis voor mij gekregen toen ik besloot mijn carrière 5 jaar geleden over een andere boeg te gooien. Na bijna 30 jaar mijn circusact met de draaiende bordjes te hebben volgehouden was het tijd voor een nieuwe koers! Ik besloot mijn veeleisende baan op te zeggen en mij helemaal te richten op het geven van deugdenyoga en life coaching.
En natuurlijk was ik bij de opstart van mijn yoga en coachingpraktijk onzeker. Wie ben ik om een ander te coachen in zijn of haar persoonlijke ontwikkeling en spirituele proces? En toen iemand in die beginfase tegen mij zei “daar heb je haar weer met haar deugden” was ik helemaal van slag. Maar nu begrijp ik dat wij elkaars spiegel waren. Diegene weerkaatste mijn eigen onzekerheid. En dat was nergens voor nodig, want ik geloof in mijn aanpak. Ik geloof in mijn eigen zielskwaliteiten. Mijn geloof in mijn eigen kracht en wijsheid is daarmee mijn ontwikkeldeugd.
Mooi he? Als je dit kunt zien bij jezelf dan hoef je je ergernis niet naar buiten te richten. Dan kun je onderzoeken waar komt mijn gevoel vandaan? Wat raakt mij nu zo?
Wat heeft de ander mij te vertellen?
Wat zegt jouw spiegel mij?
Wat zou de ander eigenlijk bedoelen? En dan ontstaat er een ontwikkelproces. Dan kun je iedere keer opnieuw leren en groeien. Dan kun jij je deugden ontwikkelen zodat het krachtdeugden worden. Zo kun jij een nog betere jij worden! Wij komen heel wat leraren in ons leven tegen. Het leven is eigenlijk een magische opleiding; en als je af en toe de spiegel afstoft zie je de weerkaatsing van datgene wat jou uitdaagt om nog meer in je authentieke kracht te gaan staan!
Het leven is leren; de deugden zijn de lessen
Zo en nu ga ik lekker op de bank liggen chillen, eens kijken of de rest net zo zen wordt!
Life is like a mirror,
smile at it and it smiles back to you
repost 30 september 2016
Laat een bericht achter