Vorige week zag ik dit kleine sneeuwklokje al dapper haar hoofd boven het gras uitsteken. Het viel mij op hoe vroeg, fragiel en tegelijk fris het sneeuwklokje was. Ik hou ervan ontmoetingen met de natuur met een spirituele twist te verklaren. Ik fantaseerde dat het sneeuwklokje zo klein was omdat haar bol niet genoeg had kunnen ontkiemen. Het sneeuwklokje was ongeduldig en had zich niets aangetrokken van de nog heersende winter. De winter; de periode van terugtrekken, stil zijn, inzichten vergaren, plannen laten rijpen. Om als de lente zich aandient in volle glorie te kunnen schijnen! Naar mensen vertaald: ‘de volwassen plannen te kunnen presenteren’. In mijn ogen had het sneeuwklokje niet de rust genomen voor de broodnodige bezinning en reflectie. Ze was door blijven werken, had zich schijnbaar geen rust gegund om groot te groeien. Geen rust te wachten op haar tijd.
Dacht ik………
Een week later zie ik deze natuurboodschap heel anders! Dit enthousiaste sneeuwklokje was er gewoon klaar voor. Ze was dan nog niet perfect of helemaal volwassen….nee, daar had het klokje inderdaad geen geduld voor. Ze was een gepassioneerd sneeuwklokje vol grootse plannen die….als je ze te lang laat liggen rijpen….ook weer verwelken….niet meer zo sprankelend zijn. Dus het sneeuwklokje ging ervoor! Ze voelde diep van binnen, met haar hartje, dat de tijd rijp was om de mensen te verwonderen met haar sneeuwwitte kroon. Ze had geen goedkeuring van de andere bloembollen nodig. Ze koos haar eigen weg door de grond omhoog om te shinen!!!
Affirmatie:
- Ik ben genoeg
- Ik ben precies goed zoals ik ben!
- Ik kies de weg die bij mij past
- Mijn hart wijst mij de juiste weg
Laat een bericht achter